ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀର କାୟା ପରିବର୍ତ୍ତନ

 

ଈଶ୍ୱରଚନ୍ଦ୍ର ନାୟକ

ବାଙ୍ଗୁଋଷ ପାଟଣା

ଭାଣପୁର, ପୁରୀ

୯୭୭୮୫୧୯୬୭୮

ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀର କାୟା ପରିବର୍ତ୍ତନ

   ଆଜକୁ ପ୍ରାୟ ତିନି ଦଶନ୍ଧି ତଳେ ଆମରାଜ୍ୟର ପ୍ରାୟ ପ୍ରତି ଗାଁର ମଝିରେ ହେଉ ଅବା ଗାଁ ମୁଣ୍ଡରେ ହେଉ ଦେଖୁବାକୁ ମିଳୁଥିଲା ଗୋଟିଏ ଚାଳଛପର ଓ ମାଟି କାନ୍ଥରେ ତିଆରି ନେଫା ଘରଟିଏ ଯାହାଭିତରେ ପୁଜା ପାଉଥିଲେ ଭାଗବତପୋଥି ଓ ଘରଟିର ନାଁ ଥିଲା ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀ । ଗାଁରେ ବସବାସ କରୁଥିବା ଅଧିବାସୀମାନଙ୍କର ଚାଲିଚଲଣ, ଆଚାର ବ୍ୟବହାର, ଚାରିତ୍ରିକ ସଂରଚନା, ଭାବଭଙ୍ଗୀ ଓ ଜୀବନ ଜିଇଁବାର ଶୈଳୀ ସତେଯେମିତି ଏହି ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀ ଦ୍ୱାରା ସର୍ବାଗ୍ରେ ପ୍ରଭାବିତ ହେଉଥିଲା । ଅତିବଡି ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସଙ୍କ ରଚିତ ଶ୍ରୀମଦ୍ଦ ଭାଗବତ ରସାମ୍ବୃତ ହେଉ, ଶାରଳା ଦାସ ରଚୟିତ ଓଡିଆ ମହାଭାରତ ହେଉ ଅବା ବାଲ୍ମିକୀଙ୍କର ସାତଭାଗ ରାମାୟଣ ହେଉ ପ୍ରତ୍ୟକ ଗ୍ରନ୍ଥର ଭାବ ଓ ଆବେଗକୁ ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀର ଶ୍ରୋତାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଗାଁର ପଣ୍ଡିତ ଏପରି ଭାବରେ ପରିବେଷଣ କରୁଥିଲେ ଯେ ସମସ୍ତେ ହେଉଥିଲେ ସ୍ତବ୍ଧ, ଶାନ୍ତ, ଅନ୍ତର୍ମୂଖୀ ଓ ସ୍ୱଅନୁଶାସିତ । ସେତେବେଳର ମନୁଷ୍ୟ ବସ୍ତୁବାଦୀ ବାସନାର ବହିଃର୍ଭାଗରେ ବଞ୍ଚିରହି ଜୀବନକୁ ଶାନ୍ତିର ବସନ୍ତରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଥିଲା । ତା ଜୀବନରେ ନଥିଲା ସେତେଟା ତୁଳନାତ୍ମକ ଅନୁଶୋଚନା, ପରଶ୍ରୀକାତରତା, ହିଁସା ଓ ଦ୍ୱେଷ ।  ପ୍ରତିଟି ସକାଳର କାଉ ର ‘କା’ ଶଦ୍ଦରେ ନିଦ୍ରାର ଅଳସ ପଣିଆକୁ  ଛାଡିଦେଇ ଗତରାତିର ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀରୁ ଉଦ୍ଭାସିତ ବିଭୂଭାବନାକୁ  ମନମଧ୍ୟେ ଟିକେ ସାଉଁଟି ଧରି ଜୀବନକୁ ସେଦିନପାଇଁ କରିଚାଲୁଥିଲା କର୍ମଚଞ୍ଚଳ । ଶିକ୍ଷା ରହିତ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଶାରିରୀକ ସୁଖ ଅପେକ୍ଷା ଆତ୍ମସଖରେ ଅଧିକ ମଜଗୁଲ୍ ରହିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଥିଲା । ଜୀବନର ପ୍ରକୃତ ସତ୍ୟକୁ ସତେଅବା ବୁଝିଯାଇଥିଲା । କୌଣସି ମହାପୁରୁଷ ଅବା ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ଜ୍ଞାନବାଣୀ କୁ ନିସନ୍ଦେହରେ ବିଭୂଙ୍କ ବିଭୂତି ଭାବି ସେଥିରେ ବିମ୍ମୋହିତ ହୋଇ ବିଶ୍ୱର ବିଷୟାଜଞାଳରୁ ବଞ୍ଚିରହିବାକୁ ସଦାସର୍ବଦା ରହୁଥିଲା ଯତ୍ନଶୀଳ ।

   ସେତେବେଳର ଗାଁର ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀଥିଲା ଗାଁର ଶାନ୍ତିସ୍ଥଳ । ଜୀବନର ପ୍ରକୃତ ସତ୍ୟ ଓ ଅର୍ଥକୁ  ଉନ୍ମୋଚନ  ଓ ପ୍ରଚାର କରିବାରେ ଏହାର ଭୂମିକା ଥିଲା ଅବର୍ଣନୀୟ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ମନୁଷ୍ୟର କୁତ୍ସିତ, କଦାକାର ଓ କଳୁଷିତ ଭାବନାକୁ କଳେବଳେ କୌଶଳେ କବଳିତ କରି ସମାଜରେ ଅବଦମିତ କରିରଖୁଥିଲା  ଧର୍ମ ଓ ସମାଜ ବିରୋଧୀ କର୍ମ ଗୁଡିକୁ । ଜାତି ଓ ଧର୍ମର ଭାବ ବହନ କରୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଗାଁର ପ୍ରତ୍ୟକ ବର୍ଗକୁ ବାନ୍ଧିରଖିଥିଲା ଏକ ଜଟିଳ ସୁତ୍ରରେ ପ୍ରତ୍ୟକଙ୍କୁ ନିଜର ପଦମର୍ଯ୍ୟାଦାର ଏକ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଆସନ ଦେଇ । ଗାଁ ଏକତାର ଏହାଥିଲା ବାର୍ତ୍ତାବହ । ଗାଁର ନ୍ୟାୟନିସାବର ଏହାଥିଲା ସର୍ବୋଚ୍ଚ ପୀଠ । ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଧାର୍ମୀକ ନିତୀନିୟମରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବାନ୍ଧିରଖି କରୁଥିଲା ଗାଁର ସାମାଜିକ ଜୀବନକୁ ଶୃଙ୍ଖଳିତ ।

ହେଲେ ଆଜିର ସମୟ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣରୂପେ ତାର କାୟାର ବିଲୟ କରିସାରିଲାଣି । କେଉଁ ଗାଁରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁନି ଆଉସେ ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀର ଆସର । ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀର କଳେବର ଆସି ଆଧୁନିକ ଯୁବ ପିଢୀଙ୍କିର କ୍ଲବରେ ପରିଣତ ହୋଇଗଲାଣି । ଯେଉଁଠାରେ କେବଳ ଆଜିର ମଦଗନ୍ଧ ବ୍ୟତୀତ ନାହିଁ  ଆଉ ସେ ପୋଥୀପୁରାଣର ଗନ୍ଧ । ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ମୂଖରୁ ଭଗବାନଙ୍କର ଯଶଗାନ ଓ ଗାଥାର ସ୍ୱର ପରିବର୍ତ୍ତେ ସେଠୁ ଅହରହ ଝରିଆସୁଛି ଆଜିର ମୋବାଇଲ୍‌ର ମେମୋରିରେ ଥିବା ଆଧୂନୀକ ଗୀତ । ବେକାର ଓ ଦିଶାହୀନ ଯୁବକମାନଙ୍କର ଏହା ବର୍ତ୍ତମାନର ଆଡ୍ଡା ଷ୍ଥଳୀ । ଆଜିର ବସ୍ତୁବାଦୀ ଦୂନିଆର ବସ୍ତୁବାଦରେ ଜର୍ଜରିତ ଅଶିକ୍ଷିତ ଓ ସାକ୍ଷର ଯୁବପିଢୀଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟକଦିନର ସମାଜ ବିରୋଧୀ କାମର ଏହା ବର୍ତ୍ତମାନର ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାର ଗୁପ୍ତକ୍ଷେତ୍ର । ଗାଁ ଝିଅର ବିବାହ ସମୟରେ ବରଯାତ୍ରୀମାନଙ୍କର ସ୍ୱାଗତ ପାଇଁ ଏବେ ଏହି କକ୍ଷ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଯେଉଁଠି ସେମାନଙ୍କୁ ଥଣ୍ଡା, ଜଳଖିଆ ଓ ମଦ୍ୟପାନ ଦ୍ୱାରା ଭବ୍ୟ ଆପ୍ୟାୟିତ କରାଯାଇଥାଏ । ସବୁ କ୍ଲବଯେ ଏହିପରି ଅପସ୍ମାର ତାହା ମଧ୍ୟ ଭୂଲ୍ । କେଉଁଠିକେଉଁଠି ସମାଜ ସୁଭଲକ୍ଷଣ ମଧ୍ୟ ଏଠାରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ଗାଁରେ ସରସ୍ୱତୀ ପୂଜା, ଗଣେଷ ପୂଜା ଅବା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜା ହେଉ ଏହିଠାରେ ହିଁ କରାଯାଇଥାଏ ଓ ସବୁଠୁ ବିଚିତ୍ର କଥା ହେଲା ଏହି ଦେବାଦେବୀଙ୍କର  ଭଷାଣୀ ଦିନ ମଦ, ଡି.ଜେ ଓ ନାଚବିନା ସତେଯେମିତି ଏ ଦେବାଦେବୀମାନେ ଏ  ମାନବ ମୋହରୁ ଆଉ ମୁକ୍ତି ପାଇପାରୁନାହାନ୍ତି । ହେଲେ ଆଜିର ବିଡମ୍ବନା ଏହିକିଯେ କେହିହେଲେ ଜଣେ ଏହାର ସକାରାତ୍ମକ ପରିବର୍ତ୍ତନରେ ଯତ୍ନବାନ ନୁହନ୍ତି । ଲାଗୁଛି ଏ ସ୍ରୋତ ଏକ ଅଣଲେଉଟା ଝରଣାପରି । ଏ ଭଳି କୁତ୍ସିତ ସାମାଜିକ ସ୍ରୋତର ଅନ୍ତ କେଉଁଠାରେ ଓ ପୁଣି କେବେ ସେହି ଆଧୂନିକ କ୍ଲବ୍‌ର ଗମ୍ଭିରୀରେ ଜୀବନର ସତ୍ୟ ଓ ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥ ବହନ କରୁଥିବା ଗ୍ରନ୍ଥର ସ୍ୱର ସୁଣାଯିବ ତାହା ସମୟ ହିଁ କହିବ ।

 

******