ସେବେଳ ନା ଏବେଳ(୨୦)

 

ଈଶ୍ୱରଚନ୍ଦ୍ର ନାୟକ

ବାଙ୍ଗୁଋଷ ପାଟଣା, ଭାଣପୁର

ପୁରୀ-୭୫୨୧୧୪

ମୋ-୯୭୭୮୫୧୯୬୭୮

ସେବେଳ ନା ଏବେଳ(୨୦)

      ପ୍ରଶାନ୍ତ ବାବୁ ଖୁବ୍ ଖୁସି । ସାଂସାରିକ ଜୀବନର ସମସ୍ତ କର୍ମକୁ ସେ ତୁଲାଇ ସାରିଛନ୍ତି । ମନରେ ଆଉ କୌଣସି ବିଷାଦ ନାହିଁ । ମଙ୍ଗଳମୟ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ଜୀବନରେ କୌଣସି ଖୁସିରେ ଉଣା କରିନାହାନ୍ତି । ନିଜେ ଥିଲେ ଓଡିଶା ସରକାରଙ୍କ ଗ୍ରାମ୍ୟ ଉନ୍ନୟନ ବିଭାଗରେ ଉଚ୍ଚପଦସ୍ତ କର୍ମଚାରୀ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣେ ଶାନ୍ତ ସରଳ ଗୃହୀଣୀ । ବାପା ବୋଉବି ତାଙ୍କୁ ଛାଡିଯିବାର ଆଜକୁ ପ୍ରାୟ ଦଶ ବର୍ଷ ହୋଇଗଲାଣି । ପୁଅକୁ ଝିଅକୁ ଇଞ୍ଜିନିୟର ପାଠ ପଢାଇ ସାରିବା ପରେ ଝିଅ ବାହାଘର । ଚାରିବର୍ଷ ହେଲା ଝିଅ ଜ୍ୱାଇଁ ବାଙ୍ଗାଲୋରରେ ଘରଦ୍ୱାର କିଣି ନିଜର ଗୋଟିଏ ଝିଅ ସହିତ ଖୁବ୍ ଖୁସିରେ ଅଛନ୍ତି । ଏଇ ଦେଢ ବର୍ଷତଳେ ପୁଅ ବିବାହର କରିଛନ୍ତି ହେଲେ ପୁଅ ଭଲପାଉଥିବା ଗୋଟିଏ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶଝିଅ ସହିତ । ଉଭୟେ ଭୂବନେଶ୍ୱରର ଦୁଇଟି ଅଲଗା ଅଲଗା କମ୍ପାନୀରେ କାର୍ଯ୍ୟରତ । ପୁଅ ମେକାନିକାଲ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂରେ ବିଟେକ୍ ଓ ଏମ୍‌.ବି.ଏ ତେଣୁ ଗୋଟିଏ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ଓ କନସ୍ଟ୍ରକ୍ସନ କମ୍ପାନୀରେ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ଡାଇରେକ୍ଟର ଓ ବୋହୁ ଅନ୍ୟ ଏକ କମ୍ପାନୀରେ ସିଷ୍ଟମ୍ ଇଞ୍ଜିନିୟର । ଟଙ୍କା  ପଇସାର ଅଭାବ ଆଦୌ ନାହିଁ । ଭୂବନେଶ୍ୱର ଓଲ୍ଡଟାଉନ୍‌ରେ ଏକ କଲୋନୀରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଘର କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରଶାନ୍ତବାବୁଙ୍କ ବର୍ତ୍ତମାନର ନିତିଦିନିଆ କାମ ହେଉଛି ନିଜ ଘର ବାଲକୋନିରେ ବସି ଖବର କାଗଜ ଓ ବହି ପଢାପଢି ସହିତ ଭୂବନେଶ୍ୱରର ପରିବେଶ ସହିତ ନିଜ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରିବା । ଆଉ ଘରେ ଧର୍ମ ପରାୟଣୀ ପତ୍ନୀ ଦିନତମାମ ଧାର୍ମୀକ ପୁସ୍ତକ ପଢାଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଘରେ ପୂଜା ପାଉଥିବା ଦିଅଁ ଦେବତାଙ୍କ ପାଖରେ ବିଭିନ୍ନ ରିତୀ ନିତି କରିବାରେ ଖୁବ୍ ଆନନ୍ଦ ପାଆନ୍ତି । ଘରେ ପୁଅ ଚାକର ଚାକରାଣୀ ଖଞ୍ଜି ଦେଇଛି ରୋଷେଇ ବାସ କରିବା ପାଇଁ । ଘରେ ଦୁଇଟି କାର୍ । ସେଥିରୁ ପୁରୁଣା ମାରୁତି କାର୍‌ଟି ପ୍ରଶାନ୍ତ ବାବୁଙ୍କର । ଅନ୍ୟ ନୂଆ ମାରୁତୀ ସେଲେରିଓ କାର୍‌ଟି ପୁଅ ବୋହୁଙ୍କର ।

       ପୁଅ ବୋହୁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ବିବାହର ଛଅମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କାର୍‌ରେ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ଯାଉଥିଲେ ମାତ୍ର ପରେ ନିଜ ନିଜର ଅଫିସ୍ କାମରେ ସମୟ ବ୍ୟବଧାନ ଅଲଗା ହେବାରୁ ବୋହୁ ନୂଆ କାର୍‌ଟି ଓ ପୁଅ ପୁରୁଣା କାର୍‌ଟି ନେଇକରି ଯାଉଛି । ନାତି ନାତୁଣୀର କିଛି ଆଭାସ୍‌ବି ନଥାଏ । ସେତେବେଳକୁ ପୁଅର ବିବାହ ଆସି ଦେଢବର୍ଷ ବିତି ସାରିଥାଏ । ହଠାତ୍ ପ୍ରଶାନ୍ତବାବୁ ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ଦେଖି ଖୁବ୍ ବିବ୍ରତ ହୋଇ ପଡନ୍ତି । ପ୍ରାୟ ପ୍ରତିଦିନ ତାଙ୍କ ବୋହୁ ଅଫି୍‌ସରୁ ଫେରିବା ବେଳକୁ ତା’ ଗାଡିରେ ଆଉ ଜଣେ ପୁରୁଷ ବସିକରି ଆସୁଥାଏ । ଗାଡିରୁ ଓହ୍ଲାଇଲାବେଳେ ଦୁଇଜଣଙ୍କର ଖୁବ୍ ଥଟା ତାମସା ସତେଯେପରି ଦୁଇଜଣଙ୍କର ଅତରଙ୍ଗତା ଖୁବ୍ ଅଧିକ । ଏପରି ଦେଖି ପ୍ରଶାନ୍ତବାବୁଙ୍କୁ  ବେଳେବେଳେ ମାନସିକ ଅଘାତ ଲାଗେ । ପୁଅ ପ୍ରତିଦିନ ଅଫିସ ଫେରିବା ବେଳକୁ କେଉଁ ଦିନ ରାତି ଆଠଟା ତ କେଉଁଦିନ ଦଶଟା ତାହା ଠିକ୍ ନଥାଏ । ଘର ଭିତରେ କିନ୍ତୁ ପୁଅ ବୋହୁଙ୍କର ସମ୍ପର୍କ ଖୁବ୍ ଭଲ । ସେଥିରେ ବି ସେମିତି ମନମାଳିନ୍ୟ ଅବା ସ୍ନେହପ୍ରିତୀରେ କମି କିଛି ବି ନଥାଏ । ମାତ୍ର ଚାରିତ୍ରିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ସଂଯମୀ ପ୍ରଶାନ୍ତବାବୁଙ୍କୁ ଏଭଳି ଆଚରଣ ଖୁବ୍ ବ୍ୟଥିତକରୁଥାଏ ।  ନିଜ ପତ୍ନୀଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ଏକଥା ବି ପୁଅକୁ ଖୋଲିକରି କହିଦେବାକୁ ସେ ଉଚିତ୍ ମନେ କରନ୍ତିନି । ଦିନେ ପତ୍ନୀଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ବୋହୁକୁ ନାତିନାତୁଣୀର ବ୍ୟବସ୍ଥା କଥା ପଚାରନ୍ତି । ବୋହୁ ହସିଦେଇ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀଙ୍କୁ କହେ ହଁ ମା’ ସମୟ ଆସିଲେ ହେବନି ।

      କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ବୋହୁର ସେ ପୁରୁଷ ବନ୍ଧୁ ସହିତ ଯା ଆସ ଓ ମିଳାମିଶା ସେମିତି ଥିବାର ଦେଖି ପ୍ରଶାନ୍ତବାବୁ ମନେ ମନେ ଭାବି ବସନ୍ତି ଛି..ଛି..ଛି....ଏ କି ଯୁଗ ହେଲା । ଏଭଳି ଅବିବେକି ଚରିତ୍ର । ଦିନ ଥିଲା ଆମ ବେଳେ ବିବାହିତ ବୋହୁର ବର୍ଷେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ମୁହଁ ଦେଖି ପାରୁନଥିଲେ । ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ବର୍ଷେ ଯାଏଁ ମୁଣ୍ଡରୁ ଓଢଣୀ କାଢି ନଥିଲେ । ବାହାର ପୁରୁଷଙ୍କ କଥା ଛାଡନ୍ତୁ । ଘର ଭିତରଟାରେ ବୋହୁ ପରା ଦେଢସୁରଙ୍କୁ ନିଜର ମୁହଁ ଦେଖେଇବା ପାପ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଉଥିଲା । କେତେ ସଂଜତତା ସେବେଳେ । ବୋହୁର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ତା’ର ଲଜ୍ଜାବୋଧ ଓ ଚିରାଚରିତ ସାମାଜିକ ପ୍ରଥା ଭିତରେ ହିଁ ସମାଜ ଖୋଜୁଥିଲା । ହେଲେ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଏହି ଦୁଇ ଦଶନ୍ଧି ଭିତରେ ସବୁ ବଦଳି ଗଲାଣି । ବିବାହରରେ ବୋହୁର ମୁହଁ ଦେଖେଇ ଉପହାର ଆଦାୟ ହେଲାଣି । ଘରେ ବଡଗୁରୁଜନଙ୍କ ସାମନାରେ ନୂଆ ବୋହୁର ଓଢଣୀ ଭିତରେ ମାନ୍ୟ ସବୁ କୁଆଡେ ଉଭେଇଗଲାଣି । ଏମିତି ଭାବୁ ଭାବୁ ବିରକ୍ତହୋଇ ଭାବି ବସନ୍ତି ଆଜି ପୁଅ ଆସିଲେ ଏକୁଟିଆ ବେଳେ ତାଙ୍କ ବୋହୁର ଏଭଳି ଆଚରଣ କଥା ପଚାରିବେ ।  ସତକୁ ସତ ସେଦିନ ପୁଅକୁ ଏକୁଟିଆ ଅବସ୍ଥାରେ ତାଙ୍କ ବୋହୁର ସେ କଥା ପଚାରିଲା ବେଳକୁ ପୁଅ ଉତ୍ତର ଦିଏ ବାପା ତୁମ ଜମାନା ଆଉ ନାହିଁ । ତୁମେ ଜାଣିନ ବୋଧେ ଭାରତର ମାନ୍ୟବର ଉଚ୍ଚତ୍ତମ ନ୍ୟାୟଳୟ ରାୟରେ କହିଛନ୍ତି  ପର ପୁରୁଷ ସହିତ କୌଣସି ବିବାହିତା ସ୍ତ୍ରୀର ସହମତି ଭିତ୍ତିକ ସମ୍ପର୍କ ଆଇନତଃ ସିଦ୍ଧ । ସେଠି କେହି କିଛି କହି ପାରିବେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ତୁମେ ସେଥିରେ କାଇଁ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛ । ସେତ ମୋ ସହିତ ମୋ ପତ୍ନୀ ହିସାବରେ ଅଛି ନା ତାହା ସବୁଠୁ ବଡ । ମୁଁ ଚାହିଁଲେ ବି ତାରି ଭଳି ଆଚରଣ କରିପାରେ । ଏ ଉତ୍ତର ଶୁଣି ପ୍ରଶାନ୍ତ ବାବୁ ପୁରାପୁରି ସ୍ତବ୍ଧ । ଆରେ ଆଜିର ପିଢୀତ ଏହାକୁ ଆଦରେ ଗ୍ରହଣ କରି ସାରିଲେଣି । ମାତ୍ର ମୁଁ କାହିଁ ଗ୍ରହଣ କରିପାରୁନି । ନା ନା ମୁଁ ଖୁବ୍ ମରହଟ୍ଟୀ, ପଛୁଆ ହୋଇ ରହି ଯାଇଛି ବୋଧେ । ହେଲେ ଏ ଅବସର ବୟସରେ ନିଜକୁ ଆଉ କ’ଣ ବଦଳେଇ ହେବ । ଏମିତି ଭାବୁ ଭାବୁ ବିଷାଦଗ୍ରସ୍ତ ମନରେ ବୁଝି ପାରୁନଥାନ୍ତି ସତରେ କିଏ ଭଲ ଥିଲା ସେବେଳ ନା ଅଛି ଆଜିର ଏବେଳ ।

*******