ନାରୀର ଦେହ

 

ଈଶ୍ୱରଚନ୍ଦ୍ର ନାୟକ

ବାଙ୍ଗୁଋଷ ପାଟଣା

ଭାଣପୁର, ପୁରୀ

୯୭୭୮୫୧୯୬୭୮

ନାରୀର ଦେହ

      ବିଜ୍ଞାନ କହେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମାନବ ଶରୀର ସର୍ବମୋଟ ୨୦୬ ଖଣ୍ଡ ହାଡରେ ଗଢା । ପିଞରାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଦେଇଛି ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳା । ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳାକୁ ଢାଙ୍କି ରଖିଛି ଚର୍ମ । ହାଡର ଛାଞ୍ଚଉପରେ ମାଂସ ଖଣ୍ଡ ଗୁଡିକର ଅନନ୍ୟ ସଜ୍ଜୀକରଣ ଶରୀରକୁ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା ପ୍ରଦାନ କରୁଛି । ଶରୀରର କେଉଁଠିି ଏ ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳା ଅତ୍ୟନ୍ତ ନମନୀୟ ଓ ତନ୍ୟ । ଆଉ କେଉଁଠି ପଥର ପରି ଟାଣ । ମାଂସ ଉପରେ ଚର୍ମର ଆସ୍ତରଣ ଏକ ସୁଢଳ ଓ କମନୀୟକାନ୍ତି ରେ ପରିଣତ କରୁଛି । ଭିତରେ ଖଞା ହୋଇଛି କେତେଗୁଡିଏ ସ୍ୱଂୟ ଚାଳିତ ଯନ୍ତ୍ର । ଯାହା ଜୀବନ ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ଯାଏ ଅହରହ ଅବିରାମ ସକ୍ରିୟ । ହେଲେ ବୁଝି ହୁଏନା ଏ ନାରୀ ଦେହରେ କଣ ଭରିଛି ସେ ବିନ୍ଧାଣି କେଜାଣି ଯାହାର କୁହୁକରେ ପ୍ରାୟ ଏ ସମସ୍ତ ପୁରୁଷଜାତି ବିମୋହିତ ।

     କଣ ଅଛି କେଜାଣି ସେ ନାରୀର ଦେହରେ ଜୀବନ ପାଇଁ ସାଥୀ କରିନିଅନ୍ତି ବିବାହ ବେଦିରେ । ସମାଜ ଆଗରେ । ସତେ ଯେମିତି ନାରୀ ଠାରୁ ଉପଭୋଗ୍ୟ ବସ୍ତୁ ସଂସାରରେ ଆଉ କିଛି ନାହିଁ । କେତେ ଯେ ବୀର ଅବୀର ମାନେ ପଡନ୍ତି ନାରୀର ପ୍ରେମରେ ତାହାର ହିସାବ ନାହିଁ । କିଏ ହାରିଯାଇ ହୁଏ ସର୍ବସାନ୍ତ ନୟାନ୍ତ ତ ପୁଣି କିଏ ହାରିବାରେ ପାଇଯାଏ ଜିତିବାର ସ୍ନିଗ୍ଧତ୍ୱ । ନାରୀ ଦେହର ମୋହରେ ହେଉ ଅବା ତାର ମୋହିନୀ କଥାରେ ହେଉ କେତେ ଯେ ଘର ଗଢିଉଠିଛି କେତେଯେ ଘର ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି ତାର ନଥିପତ୍ର ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ଏହି ନାରୀର ଦେହ ପାଇଁ କେଉଁଠି ପ୍ରେମିକ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରେତ କେଉଁଠି ଜନ୍ମରୁ ରକ୍ତ ସମ୍ପର୍କ ସମସ୍ତ ପରିଜନଙ୍କୁ ପର କରିଦିଏ । କେଉଁଠି ପ୍ରେମରେ ପାଗଳ ହୁଏତ କେଉଁଠି ହାରିଯାଇ ଜୀବନର ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥ ଅନ୍ୱେଷଣରେ ଆଗେଇଚାଲେ । ହେଲେ ପ୍ରେମ ହେଉ ଅବା ଉପଭୋଗ ପାଇଁ ହେଉ ସେ ନାରୀ ଦେହର ଉପାଙ୍ଗ ମାନେ ହିଁ ପ୍ରଥମେ ଦାୟୀ । ନାରୀ ଆଖିର ଚପଳତା, କୋଳର ଶୀତଳତା, ଛାତିର ଉଷ୍ମତା, ଦେହର ବାସ୍ନା, କେଶର କୁଞ୍ଚନ, ପ୍ରୀତିଭରା ବଚନ, କଟିର କଟାକ୍ଷ, ନୂପୁରର ରୁଣୁଝୁଣୁ , ଚାଲିର ତାନ, ହାତର କୋମଳ ସ୍ପର୍ଶ, ହୃଦୟଗ୍ରାହୀ ସେବା, ଜନନୀରୂପରେ ସ୍ନେହ ଅବା ଜାୟା ରୂପରେ ପ୍ରଣୟ କିଛି ନା କିଛି ଏ ପୁରୁଷ ଜାତିକୁ କରେ ଲକ୍ଷଚୁକ୍ତ ପଥିକ ଅବା ପଥହରା ବାଟୋଇ ।

       ଏହି ନାରୀର ଦେହ କେଉଁଠି ରାଜତନ୍ତ୍ରକୁ ଭୁଷୁଡେଇ ଦେଇ ରାଜାକୁ କରିଛି କଙ୍ଗାଳ ତ କେଉଁଠି କେବଳ ପରାଭବର ଯନ୍ତ୍ରଣା । ବିଶ୍ୱାମିତ୍ର ଭଳି ଋଷିଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ଭଙ୍ଗ କରିପାରେ ଏ ନାରୀ । ରାବଣ ଭଳି ରାଜାକୁ ବିପଥଗାମୀ କରି ଧ୍ୱଂସ କରେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲଙ୍କା ଓ ତାକୁ ମୃତ୍ୟ କରେ ଅର୍ପଣ । ଏହି ନାରୀର ଦେହକୁ ନେଇ କେତେ ଯେ କାବ୍ୟ କବିତା ରାମାୟଣ ପୁରାଣ ଉଦାହରଣ ଭଳି ରଖାଯାଇଛି ତଥାପି କିଂ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମୂଢ ଏ ମଣିଷ । କେଉଁଠି ନାରୀ ପାଇଁ ଯୁଦ୍ଧର ବିଭୀଷିିକା ତ କେଉଁଠି ନାରୀ ପାଇଁ ନର ସଂହାର । ତଥାପି ମଣିଷ ବୁଝେନି କିମ୍ବା ବୁଝି ପାରିବନି ଏ ନାରୀଦେହରେ ଅଛି କଣ ।

      କେଉଁଠି ନାରୀ ଦେହକୁ ଆବୃତ କରି ରଖିବା ପାଇଁ ସାମାଜିକ ତାଗିଦ୍ ତ କେଉଁଠି ଓଢଣୀ ଅନାବରଣ ପାଇଁ ଆନ୍ଦୋଳନ । କେଉଁଠି ନାରୀର ଦେହ ଆମୋଦ ଦାୟକ ବଜାରର ବିକ୍ରି ସାମଗ୍ରୀ ତ କେଉଁଠି ନାରୀର ଦେହ ସଭାସ୍ଥଳୀ, ମେଳା ମଉତ୍ସବ ଯାନିଯାତ୍ରାର ଆକର୍ଷଣର ସାମଗ୍ରୀ । ଜିନିସର ଲୋକ ମାନଙ୍କ ଭିତରେ ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର ପାଇଁ ନାରୀ ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିଶାଳି ମାଧ୍ୟମ । କେଉଁଠି ନାରୀଦେହର ବ୍ୟବସାୟକୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ତ କେଉଁଠି ଏହା ଏକ ଅପରାଧ । ଏହି ନାରୀର ଦେହ କେତେ ଯେ ପୁରୁଷଙ୍କ ଚରିତ୍ରରେ କଳଙ୍କର ଦାଗ ଲଗେଇଛି ତାହା ବି କହି ହେବନାହିଁ ।

      ହେଲେ ସବୁର ଶେଷରେ ନାରୀ ହେଉଛି ଭଗବାନଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିର ସର୍ବୋତ୍ତମ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ । ନାରୀ ବିନା ଏ ସଂସାର ଶ୍ରୀହୀନ । ସଂସାରରେ ପରପୀଢିର ସର୍ଜନା ପାଇଁ ନାରୀ ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ । ମା’ ରୂପରେ ତା’ର ବିକଳ୍ପ ନାହିଁ । ସ୍ନେହ, ପ୍ରୀତି ଓ ମମତାରେ ଭରା ତାର କୋଳ । ନାରୀର ଉପସ୍ଥିତି ଏ ସମାଜକୁ ଚଳଚଞ୍ଚଳ କରି ରଖିଥଲା, ରଖିଛି ଓ ରଖିଥିବ ।

 

*******