ମୁଁ ‘ଟଙ୍କା’ କହୁଛି

 

ଈଶ୍ୱରଚନ୍ଦ୍ର ନାୟକ

ବାଙ୍ଗୁଋଷ ପାଟଣା

ଭାଣପୁର, ପୁରୀ

୯୭୭୮୫୧୯୬୭୮

ମୁଁ ‘ଟଙ୍କା’ କହୁଛି

ହେ ମାନବ! ତମେ ହିଁ ମୋତେ ସୃଷ୍ଟି କଲ । ଧନ ସମ୍ପତ୍ତିର ପ୍ରତିରୂପର ପଦ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ମୋତେ ଦେଲ । ତୁମର ସାମାଜିକ ଜୀବନ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ହେବାରେ ଲାଗିଲା । ବସ୍ତୁବାଦରେ ତୁମ ଜୀବନ ଛନ୍ଦି ହୋଇ ଚାଲିଲା । ତୁମେ ମୋତେ ଭଲପାଇ ବସିଲ । ମୁଁ ଧୀରେଧୀରେ ବଳଶାଳୀ ହୋଇ ଚାଲିଲି । ତୁମ ଜୀବନରେ କାୟା ବିସ୍ତାର କରିବାରେ ଲାଗିଲି । ଏମିତିକା ଜୀବନ ଦୈାଡରେ ତୁମେ ଉପନିତ ହୋଇଗଲ ଯେ ମୁଁ ତୁମ ଜୀବନର ସବସ୍ୱର୍ ହୋଇଗଲି । ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ କେବଳ ତୁମ ସୁଖ ଶାନ୍ତିର କାରଣ ନୁହେଁ ବରଂ ଅଶାନ୍ତିର ମୂଳକାରଣ ବି ହୋଇଗଲିଣି । ଆଜି ମୁଁ ନାହିଁ ତ ତୁମ ଜୀବନରେ ସୁଖ ନାହିଁ । ମୁଁ ନାହିଁ ତ ତୁମ ଜୀବନର ମାନ, ସମ୍ମାନ, କିଛି ନାହିଁ । ମୋ ବିନା ଆଜି ତୁମେ ବଞ୍ôଚବାକୁ ଅସମର୍ଥ । ତୁମେ ଅହରହ ମୋତେ ପାଇବା ପାଇଁ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ । ମୋତେ ପାଇବା ପାଇଁ କିଏ ଏଠି ଅନ୍ୟର ପକେଟ୍ କାଟୁଛି ତ କିଏ ପୁଣି ତଣ୍ଟି । କିଏ ଏଠି ଗୁଲାମି କରୁଛି ତ କିଏ ନିଜର ଦେହ ବିକୁଛି । ମୋରି ପାଇଁ ମା’ ଏଠି ନିଜର ସନ୍ତାନ ବିକୁଛିତ ବାଳୁତ ସାଜୁଛି ଶ୍ରମିକ । ସମ୍ପର୍କରେ ମୁଁ ଅବିଶ୍ୱାସର ମଞ୍ଜି ଆଉ ବିଶ୍ୱାସର ସୁତ୍ରଧର । ମୋରି ଲାଗି ରକ୍ତର ଭାଇ ହୁଏ ଭଗାରୀ । ଆଉ ସାତପର ହୁଏ ଅତିନିଜର । ପିତା, ମାତା, ଭାଇ, ଭଉଣୀ, ଗୁରୁଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ତୁମେ ମୋତେ ଅଧିକ ଭଲପାଅ । ଆଜି ମୁଁ ତୁମ ପାଖରେ ନଥିଲେ ତୁମେ ପେଟକୁ ଗଣ୍ଡେ ଦାନା ଯୋଗାଡ କରିପାରୁନ ।

   ମୁଁ ଆଜି ତୁମ ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ମୁହୁର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରତି କାମ ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ । ଜୀବନର ତିନୋଟି ମୈାଳିକ ଆବଶ୍ୟକତା ପାଇଁ କେବଳ ମୋର ଆବଶ୍ୟକତା ସିମୀତ ନୁହେଁ । ସମସ୍ତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମୋ ବିନା ତୁମେ ପଙ୍ଗୁ । ଆଜି ତୁମ ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ଲକ୍ଷ କେବଳ ମୋ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସମ୍ଭବ । ସବୁଠୁ ଗୁରୁତ୍ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଲୁକାୟିତ ରହସ୍ୟ ହେଉଛି ତୁମ ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ଲକ୍ଷ୍ୟ ଭିତରେ ମୂଳ ଲକ୍ଷ ଭାବେ ମୁଁ ହିଁ ରହିଛି । ତୁମ ଜୀବନରେ ତୁମେ ଶିକ୍ଷକ, ଡାକ୍ତର, ଯନ୍ତ୍ରୀ, େବୈଜ୍ଞାନିକ, ଲେଖକ, ସାମ୍ବାଦିକ, ସମାଜସେବି, ରାଜନେତା, ଖେଳାଳି, ସଙ୍ଗୀତଜ୍ଞ, କଳାକାର ଅବା େସୈାଦାଗର ଯାହା ବି ହେବାର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖନା କାହିଁଙ୍କି ସବୁ ଲକ୍ଷରେ ଶେଷ ଉଦେଶ୍ୟ ହେଉଛି ମୁଁ । ମୁଁ ଅନେକ ଅସମ୍ଭବକୁ ସମ୍ଭବ କରିପାରେ ଓ ସମ୍ଭବକୁ ମଧ୍ୟ ଅସମ୍ଭବ । ମୁଁ ଯଦି ତୁମ ପାଖରେ ଅଛି ତୁମେ ତୁମ କଦର୍ଯ୍ୟତାକୁ ବି ସୈାନ୍ଦର୍ଯ୍ୟତାରେ ବଦଳେଇ ପାର । ମୁଁ ଯାହା ପାଖରେ ପ୍ରଚୁର ଅଛି ପୃଥିବୀ ତା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଗାଁ ସଦୃଶ । ମୁଁ ଥିଲେ ତୁମର ମାନ ବଢେ, ସମ୍ମାନ ବଢେ । ତୁମ ଦୁଆର ଗହଳି ହୁଏ । ବନ୍ଧୁଙ୍କର ମେଳା ଲାଗେ । ନୂତନ ବନ୍ଧୁଙ୍କର ଅଭାବ ରହେନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ତୁମ ଆଡେ ନଜର କରନ୍ତି । ତୁମଠାରୁ ଉପଦେଶ ନିଅନ୍ତି । ତୁମରି ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ନାନା ଆଡୁ ତୁମକୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ମଧ୍ୟ ଆସେ । ଆଉ ଯଦି ତୁମେ ମୋତେ ଅନ୍ୟକୁ ବାଣ୍ଟିପାରିଲ ତେବେ ସେ କଥା ଅବ୍ୟକ୍ତ । ସ୍ନେହ, ମମତା, ପ୍ରୀତି ତୁମଉପରେ ଅଜାଡି ହୋଇପଡେ । ଅନେକ ତୁମକୁ ପ୍ରେମ କରିବସନ୍ତି । ତୁମେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ପ୍ରଭୂ ବୋଲାଇବସ । ମୁଁ ଥିଲେ ପିତା ମାତାକୁ ଛାଡି ତୁମେ ସଂସାରରେ ସବୁକିଛି କିଣି ନିଜର କରିପାର ।

   ସତ କହିବାକୁ ଗଲେ ମୁଁ ଆଜି ସଂସାରର ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଚଳନ୍ତି ପ୍ରତିମା । ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋରି ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ତୁମେ ମୋତେ ବ୍ୟବହାର କରି ମଠ, ମନ୍ଦିର, ଗୀର୍ଜ୍ଜା, ଗୁରୁଦ୍ୱାର ଗଢୁଛ । ଭଗବାନଙ୍କ କଳେବରର କଳ୍ପନା କରି ସେଠାରେ ଯାହାକୁ ଗଢି ବସଉଛ ତାକୁ ମୋତେ ଦେଇ କିଣିଛ ଅବା ମୋ ବଦଳରେ ଗଢିଛ । ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତି ଆଳରେ ସେଠାକୁ ଆସୁଛ । ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ମୋତେ ହିଁ ଲାଞ୍ଚରୂପେ ଦେଉଛ । ଆଜି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସେବକ ବୋଲାଉଥିବା ପୂଜକ ବି ମୋ ବିନା ପୂଜା କରିବାକୁ ନାରାଜ । ଭକ୍ତ ଆଣିଥିବା ନୈବିଦ୍ୟ ବି ଭଗବାନଙ୍କୁ ସମର୍ପଣ କରିବାକୁ ଅନାଗ୍ରହ । ମୁଁ  ହେଉଛି ଦାନର ପରିପୂର୍ଣ୍ଣତା, ଦକ୍ଷିଣା । ନୈବେଦ୍ୟ ହିଁ ମୋରି ପ୍ରତିରୂପ ।

ହେ ମାନବ । କଣ ବା ଆଉ ତୁମକୁ ଅଧିକ କହିବି । ବାସ୍ ଏତିକି କହିବି ମୋତେ ପାଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟାକର ହେଲେ ମୋ ପ୍ରତି ଅହେତୁକ ମୋହ ଜମାରୁ ଠିକ୍ ନୁହେଁ, ଯାହା କେବଳ ଏ ଭୋଗବାଦ ଦୁନିଆରେ ତୁମକୁ ଅଶାନ୍ତି ଦେବ ଆଉ କିଛିନୁହେଁ ।

 

*******